Które gry z Xbox 360 działają na Xbox One

Microsoft wraz ze schyłkiem aktualnej generacji konsol wyszedł z niesamowitą inicjatywą. Nie patrząc na ruchy konkurencji postanowił dać wszystkim graczom możliwość zagrania w zdecydowaną większość swoich hitów z Xbox 360 na Xboxie One. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie zaimplementowanie softwareowego emulatora, który w sprawny sposób uruchamia gry z poprzedniej generacji. Niby nic wielkiego, a jednak sposobność zabawy z kolejnymi tytułami bez konieczności kupowania oddzielnej konsoli jest niezaprzeczalnym atutem. Tym prostym zabiegiem Microsoft poszerzył swoją bibliotekę dostępnych pozycji do ponad tysiąca tytułów, co w połączeniu z wyśmienitą konstrukcją samej maszyny tworzy multimedialny kombajn mogący zapewnić rozrywkę na najwyższym poziomie. Sprawdź które gry na konsole Xbox 360 działają na konsoli Xbox One!

Co to jest kompatybilność wsteczna?

Ale czym tak naprawdę jest kompatybilność wsteczna? Żeby wyjaśnić to pojęcie musimy sięgnąć pamięcią do lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdzie na rynku elektronicznej rozrywki dominowały takie marki jak Atari i Commodore, które w ramach swojej rodziny i ekosystemu pozwalały na obsługę gier w ramach tak zwanej kompatybilności wstecznej. Tyczyło się to tylko produkcji w ramach tej samej generacji sprzętowej, czyli odpowiednio 8 i 16 bitowej ery. Były to pierwsze podrygi i nieśmiałe kroki kierowane w stronę graczy, którzy nie chcieli pozbywać się pieczołowicie zbieranej kolekcji gier ze starszej wersji sprzętu. To dla nich zaczęto projektować mocniejsze konsole z możliwością odpalania starych produkcji. Ale zanim doczekaliśmy się maszyny z prawdziwego zdarzenia, która potrafiła słowa przemienić w czyny musiało upłynąć sporo wody w Wiśle. Tym przełomowym sprzętem była stara i poczciwa PlayStation 2, mogąca od premiery w 2000 roku poszczycić się pełną wsteczną kompatybilnością. Był to krok milowy w branży, Sony zaczęło dominować na poletku gier wideo, a konkurencja w postaci Microsoftu i Nintendo mogła tylko ze łzami w oczach oglądać plecy hegemona.

Tak więc mówiąc najprościej jak się da – kompatybilność wsteczna to możliwość obcowania ze starszymi grami na konsoli kolejnej generacji dostępnymi wcześniej wyłącznie na poprzednim sprzęcie w obrębie tego samego otoczenia systemowego.

Niestety zdominowanie przez PS2 rynku, paradoksalnie nie wyszło Sony na dobre. Trudno jest wdrapać się na szczyt, ale jeszcze trudniej jest się na nim utrzymać. Wraz z premierą następcy jednej z najlepiej sprzedających się konsol wszech czasów skończył się beztroski czas dostępu do pozycji z poprzednich generacji. I chociaż jeszcze pierwsze modele PlayStation 3 oferowały pełne wsparcie dla odchodzących do lamusa technologii, to kolejnej wersje PS3 wykastrowano z tej funkcjonalności. Niestety trudny do okiełznania procesor napędzający całą jednostkę nie tylko był skomplikowanym architektonicznie kawałkiem hardware’u, ale również i piekielnie drogim w produkcji. Samo Sony i tak dokładało do każdej konsoli licząc na sprzedaży oprogramowania, więc z czasem oczywistym rozwiązaniem było podjęcie decyzji o cięciu kosztów. Na pierwszy ogień usunięto z podzespołów serce poprzedniczki, czyli procek PlayStation 2, który emulował fizycznie gry z ówcześnie minionej generacji zostawiając na pokładzie tylko programowe wspieranie gier z pierwszego PSX’a . Z tak prozaicznego powodu Sony zraziło się do wstecznej kompatybilności i w pełnej krasie powróci ono dopiero w PlayStation 5, a i to rozwiązanie nie będzie doskonałe.

Nauczony na błędach konkurencji Microsoft postanowił z tej pożądanej opcji zrobić swoją kartę przetargową i przeciągnąć na swoją stronę miliony graczy. Jak powszechnie wiadomo rynek nie lubi pustki, a te właśnie nisze skrzętnie wykorzystał Gigant z Redmond. Jak już większość z was wie – Xbox One oferuje wiele dobrego w tej materii – i pod koniec życia swojej najnowszej wersji sprzętu wytoczył ciężkie działa. Najnowszy Klocek obsługuje gry nie tylko z siódmej generacji konsol, ale również i z szóstej, co dla Microsoftu oznacza, że w prawie wszystkie produkcje wydane kiedykolwiek i na jakikolwiek sprzęt od zielonych na przestrzeni dwudziestu lat można zagrać teraz na jednej maszynie! A to jeszcze nie koniec szokujących informacji! Xbox One X, czyli zbliżająca się wielkimi krokami platforma do grania ze stajni Microsoftu również zapewni rozgrywkę wspierającą wszystkie poprzednie generacje. Cztery w jednym to niesamowicie kusząca oferta, a biblioteka tytułów sięgająca ponad kilka tysięcy egzemplarzy robi kolosalne wrażenie!

Kompatybilność wsteczna – blaski i cienie

Lecz, czy zachwalana wszem i wobec emulacja jest pozbawiona wad? Czy gloryfikowanie tej technologii nie jest na wyrost? Przecież nawet w najdoskonalszym projekcie znajdzie się jakaś rysa, a malkontenci znajdą ich zapewne więcej. Jak jest więc w tym przypadku? Tutaj wad całe szczęście trzeba szukać ze świecą, ponieważ funkcja ta działa niemal wyśmienicie. Oczywiście można by przyczepić się do nie wspierania wszystkich gier z oferty Xboxa 360 i Xboxa Classic, ale to typowe szukanie dziury w całym. W morzu zalet te drobne mankamenty toną niezauważone. Bo czy poprawa działania samych tytułów w kwestii płynności i jakości grafiki może być uważana za wadę?

Graj w klasyki starszej konsoli Xbox na konsoli Xbox One

Kompatybilność wsteczna daje nam możliwość obcowania z tysiącami produkcji wyprodukowanymi na przestrzeni prawie dwóch dekad. Ogrom tego zjawiska ciężko sobie wyobrazić młodszym graczom, ale tak – dwadzieścia lat na rynku Microsoft gości w naszych domach ze swoimi konsolami. Przez ten długi czas dane nam było poznać przygody niezapomnianych i charyzmatycznych bohaterów, którzy bawią nas do tej pory. Mam tu na myśli takie ikony jak Sam Fisher z kultowej serii Splinter Cell lub ciebie, drogi graczu, wcielającego się w postać z uniwersum Fable. Starsze gry to również początki Forzy Motorsport i Halo – gier wyznaczających trendy gatunkowe po dziś dzień. Kiedyś, by spróbować zajrzeć do klasyki trzeba było się nieźle napocić. Znalezienie używanego sprzętu i egzemplarza samej płyty wiązały się z godzinami przeszukiwania aukcji internetowych, a sam fakt wyszukania w końcu wymarzonego tytuły często spotykał się z kolejnym problemem – horrendalną ceną jaką sprzedający życzył sobie za kawałek kodu.

Niestety coraz popularniejsza moda na ogólnie nazywane pojęcie „retro” przyczyniła się do windowania cen , a z biegiem czasu tendencja ta jest dalej wzrostowa. Co w takim razie pozostawało biednemu graczowi, któremu wiatr zawsze wieje w plecy? Oczywiście w takich przypadkach przez głowę każdemu przechodzi chęć „pożyczenia” klasyka z zasobów popularnych serwisów z pirackim oprogramowaniem. Praktyka ta nie dość, że niemoralna to i też nielegalna, ale co począć, gdy nie ma innej możliwość, by móc zanurzyć się w oldschoolowej produkcji? No właśnie i tutaj właśnie z rozwiązaniem przychodzi nam Xbox One i chwała mu za to. Koniec z kombinowaniem, koniec z lawirowaniem na pograniczu prawa i wreszcie koniec z niewygodą towarzyszącą całej zabawy. Wystarczy włączyć konsolę, włożyć płytę z grą lub zakupić stary tytuł w sklepie z poziomu menu Xbox live i cieszyć się rozrywką.

Za modą na klasykę przemawia jeden główny czynnik, a jest nim wyświechtana na wszystkie możliwe sposoby – nostalgia. Termin te szeroko znany w pokoleniu ludzi, którzy zaczynali swoją przygodę z grami kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat temu. To dinozaury napędzają rynek starych produkcji i odkopują z szef retro-sprzęty. Ta nieposkromiona chęć powrotu do dzieciństwa determinuje nierozsądne finansowo zakupy klasycznych gier w cenach, które szokują. Dla przykładu – na jednym z popularnych serwisów aukcyjnych oryginalnie zapakowany i nigdy nie otwierany egzemplarz Super Mario Bros na konsole NES z 1985 roku sprzedał się za sumę (usiądźcie jeśli stoicie) 114 tysięcy dolarów! To prawie pół miliona polskich złotych! To mieszkanie w centrum Warszawy, albo luksusowy samochód ze stajni Mercesdesa. I choć kupujący pozostaje anonimowy, to można się tylko domyślać z jakiego pokolenia graczy się wywodzi. Jak widać ogromny sentyment pcha ludzi w sidła wariactwa